سخنان حكيمانه |
|
أَحَبَّ اللّهُ عز و جل أن يَكونَ في وَقتِ ذِكرِهِ مُتَبَتِّلاً مُتَضَرِّعًا مُبتَهِلاً؛
خداى عز و جل دوست داشت هنگام ياد او منقطع، خاكسار و خواستار باشيم.
علل الشرائع : ۲۶۴ / ۹؛ الصلاة في الكتاب و السنة ج 1 ص 68
( امام رضا سلام الله عليه :)
|
|
|
بصُنْعِ اللّهِ يُسْتَدَلُّ علَيهِ و بالعُقولِ تُعْتَقَدُ مَعْرفَتُهُ، و بالفِطرَةِ تَثْبُتُ حُجّتُهُ؛
از آفريده هاى خدا به وجود او راه برده مى شود و با خردها شناخت او راسخ مى شود و از ره گذر سرشت، برهان بر هستى او آشكار مى گردد.
تحف العقول : ۶۲ ؛ حکت نامه رضوی ج 1 ص 152 (امام رضا سلام الله عليه :)
|
|
|
عَلَى العاقِلِ أن يَعرِفَ أهلَ زَمانِهِ، ويَحفَظَ لِسانَهُ وينظُرَ في شأنِهِ؛
بر خردمند است كه زمانآگاه باشد و زبان خويش نگاه دارد و در كار خويش بنگرد.
امالي طوسي: ص۱۴۶
( امیرالمؤمنین علی سلام الله عليه :)
|
|
|
ثَلاثةٌ مِن أبوابِ البِرِّ : سَخاءُ النَّفسِ، وطيبُ الكلامِ، والصَّبرُ عَلى الأذى؛
سه چيز از ابواب نيكى است: سخاوت، خوشگويى و تحمّل آزار.
تحف العقول، ص ۸ ( امیرالمؤمنین علی سلام الله عليه )
|
|
|
أنزَلَ اللّهُ الدّاءَ و أنزَلَ الشِّفاءَ، و ما خَلَقَ اللّهُ داءً إلاّ جَعَلَ لَهُ دَواءً، فَاشرَبهُ وسَمِّ اللّهَ تَعالى؛
خداوند، درد را فرو فرستاده و شفا را هم فرو فرستاده است. خداوند، هيچ دردى را نيافريده، مگر اين كه برايش درمانى نيز قرار داده است. آن (دارو) را بنوش و نام خداى تعالى را بر زبان آور.
طبّ الأئمّة، ص ۶۳؛ دانشنامه احاديث پزشكي ج 1 ص 74
( امام صادق سلام الله عليه )
|
|
|
العَجَبُ كُلُّ العَجَبِ لِمَن عَمِلَ لِدارِ الفَناءِ، وتَرَكَ دارَ البَقاءِ؛
شگفتا، بس شگفتا از آن كه براى سراى نيستى مى كوشد و بر سراى ماندگارى چشم مى پوشد!
الأمالي للطوسي : ص ۶۶۴ ح ۱۳۸۷؛ دنيا و آخرت از نگاه قرآن و حديث ج 1، ص 46
(امام سجّاد سلام الله عليه )
|
|
|
الجَهلُ وَالبُخلُ مَساءَةٌ ومَضَرَّةٌ؛
نادانى و بُخل ورزيدن، بدرفتارى و زيانكارى است.
غرر الحكم : ۱۵۸۵؛ خردگرایی در قرآن و حديث ص 274
( امیرالمؤمنین علی سلام الله عليه )
|
|
|
اِصبِروا عَلى طاعَةِ اللّهِ وتَصَبَّروا عَن مَعصِيَةِ اللّهِ، فَإِنَّمَا الدُّنيا ساعَةٌ؛
بر طاعت خدا بشكيبيد و بر ترك معصيت او صبورى كنيد؛ چرا كه دنيا ساعتى بيش نيست.
كافي ج ج ۲ ص ۴۵۹ ح ۲۱؛ دنيا و آخرت از نگاه قرآن و حديث ج 1، ص 54 ( امام صادق سلام الله عليه )
|
|
|
إنَّما جُعِلَ التَّكبيرُ فيها أكثَرَ مِنهُ في غَيرِها مِنَ الصَّلاةِ ؛ لِأَنَّ التَّكبيرَ إنَّما هُوَ تَعظيمٌ للّهِ وتَمجيدٌ عَلى ما هَدى وعافى،؛و در اين روز (عید فطر) تكبير در نماز، از آن روى بيش از روزهاى ديگر قرار داده شده كه تكبير، بزرگداشت خداوند و ستايش و ثناى او بر نعمت هدايت است.
كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۵۲۲ ح ۱۴۸۵؛ مراقبات ماه رمضان ص 474 ( امام رضا سلام الله عليه :)
|
|
|
فَليَرَكُمُ اللّهُ من النِّعَمِ وَجِلينَ كَما يَراكُم عِندَ المِحَنَ راجينَ؛
پس بايد خداوند شما را از نعمت ها بيمناك ببيند، همان گونه كه در محنت ها، اميدوارتان مى بيند.
نهج البلاغة، حكمت ۲۴۴ ( امیرالمؤمنین علی سلام الله عليه :)
|
|
<< < 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 -16- 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 > >> |