حرف زشت

طاهره، خواهر کوچولوی طاها، توی حیاط سه چرخه سواری می کرد. ناگهان گربه ای از روی دیوار توی حیاط پرید.  طاهره ترسید و جیغ کشید.
طاها صدای طاهره را شنید و به حیاط رفت. او داد زد و به گربه گفت: گربه ... گربه گم شو... گربه برو...

از داد و فریاد طاها گربه بیچاره ترسید و فرار کرد.

مادر که صدای طاها را شنید به او گفت: پسرم. گربه ها خیلی ترسو هستند. لازم نبود این قدر داد و فریاد کنی.

لازم نبود به او فحش بدهی و حرف زشت بزنی.

طاها جان گفت: مامان جان! من که به یک آدم فحش ندادم. به یک گربه فحش دادم.

مادر گفت: تو حتی به حیوانات هم نباید حرف زشت بزنی. یک روز حضرت عیسی از راهی می گذشت به حیوانی رسید. به آن حیوان گفت: برو کنار. برو به سلامت. به حیوان هم کنار رفت.

دوستان حضرت عیسی گفتند: چرا با این حیوان این همه محترمانه حرف زدید؟

حضرت عیسی  گفتند: چون من باید مهربان باشم. حتی  با حیوانات. من دوست ندارم زبانم به فحش دادن عادت کند.

پسرم!  کسی که به حیوانات فحش می دهد.  کم کم عادت می کند و به آدم ها نیز راحت فحش می دهند.

امام علی در مورد ادب می فرمایند: