زندگینامه:
فرزند حاج سیّد محمّد باقر فرزند حاج میرزا زین العابدین ، متولّد 1262 ق.

ایشان نخستین شخص از طایفه مدرّسی بود که به تهران هجرت و آن جا را وطن خود اختیار کرد و سال های طولانی در آن شهر زیست.

در تهران امام جماعت مسجد عتیق جمعه و نزد همه مردم از شریف و وضیع ارجمند بود. نقل کرده اند یک بار اتابک اعظم (1) به ایشان اقتدا کرد و سپس گفت : از جناب شما می خواهم که چیزی از من بخواهید . مرحوم حاج سیّد ابوالقاسم بی درنگ پاسخ داد: از شما می خواهم که کمی عقل به من بدهید!

صاحب ترجمه دانشمندی توانا و در راه بندگی خدا سخت استوار بود و از سرزنش ملامت گران نمی هراسید.

ایشان پس از 93 سال زندگی در سال 1355 ق درگذشت و در شهر مقدّس قم در صحن مطهّر ستّ (2) فاطمه معصومه به خاک سپرده شد.

لازم به ذکر است عبارت منقوش بر سنگ قبرآن بزرگوار که سن ایشان را بیش از صد سال نشان می دهد نادرست است.

از ایشان فرزندانی به جا مانده که یکی از آنان به نام سیّد وفّقه الله ، در زمره اهل علم است.(3)



1) اتابک اعظم : میرزا علی اصغرخان پسر آقا ابراهیم . القاب دیگرش : صاحب جمع ،امین الملک و امین السّلطان می باشد.او صدراعظم ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه قاجار بود. در سال 1275 ق متولد و در سال 1325 موقعی که از مجلس شورای ملی خارج شد به دست شخصی از اهالی آذربایجان به قتل رسید.

2) ست مخفف ستّی است. برای خطاب به زن آید یعنی ای شش جهات من یا آن ملحون است و صواب آن سیدّتی است.

3) ایشان به جای پدر نماز می خوانده است.

افتخارات: